Δημιουργώ γενικά τρία διαμερίσματα κατά την εγκατάσταση μιας διανομής Linux στον υπολογιστή μου:
- Ρίζα
- Σπίτι
- Ανταλαγή
Μερικοί άνθρωποι προτείνουν ότι το διαμέρισμα swap δεν χρειάζεται πια. Νομίζω όμως ότι ο χώρος στο δίσκο είναι φθηνός και έτσι δεν προκαλεί κακό να δημιουργηθεί κανείς ακόμα κι αν ποτέ δεν το χρησιμοποιείτε. ( Κάντε κλικ εδώ για το άρθρο μου σχετικά με τη χρήση ενός διαμερίσματος swap και του χώρου ανταλλαγής γενικά ).
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσω το διαμέρισμα στο σπίτι.
Χρειάζεστε ένα ξεχωριστό τμήμα στο σπίτι;
Εάν έχετε εγκαταστήσει το Ubuntu και έχετε επιλέξει τις προεπιλεγμένες επιλογές ενώ εγκαθιστάτε το Ubuntu ίσως να μην το αντιληφθείτε, αλλά δεν θα έχετε ένα αρχικό διαμέρισμα. Το Ubuntu γενικά δημιουργεί μόνο 2 διαμερίσματα. root και swap.
Ο κύριος λόγος για τη δημιουργία ενός διαμερίσματος στο σπίτι είναι να διαχωρίσετε τα αρχεία χρήστη και τα αρχεία ρυθμίσεων από τα αρχεία του λειτουργικού συστήματος.
Διαχωρίζοντας τα αρχεία του λειτουργικού σας συστήματος από τα αρχεία χρήστη, μπορείτε να αναβαθμίσετε το λειτουργικό σας σύστημα χωρίς να φοβάστε να χάσετε τις φωτογραφίες, τη μουσική και τα βίντεό σας.
Γιατί λοιπόν το Ubuntu δεν σας δίνει ξεχωριστό διαμέρισμα στο σπίτι;
Η εγκατάσταση αναβάθμισης που έρχεται ως μέρος του Ubuntu είναι αρκετά αξιοπρεπή και μπορείτε να πάρετε από το Ubuntu 12.04 με 12.10 έως 13.04 έως 13.10 έως 14.04 και 14.10 χωρίς να χρειάζεται να σκουπίσετε τον υπολογιστή σας και να επανεγκαταστήσετε. Θεωρητικά, τα αρχεία χρηστών σας είναι "ασφαλή" επειδή το εργαλείο αναβάθμισης λειτουργεί σωστά.
Εάν υπάρχει οποιαδήποτε παρηγοριά, τα Windows δεν διαχωρίζουν τα αρχεία του λειτουργικού συστήματος από τα αρχεία χρηστών. Όλοι ζουν σε ένα διαμέρισμα.
Το Ubuntu έχει έναν αρχικό φάκελο και κάτω από τον αρχικό φάκελο θα βρείτε υποφάκελους για μουσική, φωτογραφίες και βίντεο. Όλα τα αρχεία ρυθμίσεων θα αποθηκεύονται επίσης κάτω από τον οικείο φάκελο. (Θα κρυφτούν από προεπιλογή). Αυτό μοιάζει πολύ με τη ρύθμιση των εγγράφων και των ρυθμίσεων που υπήρξε μέρος των Windows για τόσο πολύ καιρό.
Δεν είναι όλες οι διανομές Linux ισότιμες και ορισμένες ενδέχεται να μην παρέχουν μια συνεπή διαδρομή αναβάθμισης και ίσως απαιτήσουν την επανεγκατάσταση του λειτουργικού συστήματος για να μεταβείτε σε μια μεταγενέστερη έκδοση. Σε αυτήν την περίπτωση, η κατοχή ενός διαμερίσματος στο σπίτι είναι πραγματικά πολύ χρήσιμη καθώς σας εξοικονομεί την αντιγραφή όλων των αρχείων σας από το μηχάνημα και στη συνέχεια πάλι πίσω.
Είμαι της άποψης ότι πρέπει πάντα να έχετε ξεχωριστό διαμέρισμα στο σπίτι. Απλώς κάνει τα πράγματα ευκολότερα.
Ένα πράγμα που δεν πρέπει να συγχέετε όμως είναι το γεγονός ότι επειδή έχετε ξεχωριστό διαμέρισμα στο σπίτι που δεν χρειάζεται πλέον να κάνετε backup, γιατί πρέπει (ειδικά αν σκοπεύετε να αναβαθμίσετε το λειτουργικό σας σύστημα ή να εγκαταστήσετε ένα νέο).
Πόσο μεγάλη είναι η διαμέριση του σπιτιού;
Εάν σχεδιάζετε μόνο να διαθέτετε μια διανομή Linux στον υπολογιστή σας, τότε το διαμέρισμα του σπιτιού σας μπορεί να ρυθμιστεί στο μέγεθος του σκληρού σας δίσκου, μείον το μέγεθος του ριζικού διαμερίσματος και το μέγεθος του διαμερίσματος swap.
Για παράδειγμα, εάν διαθέτετε σκληρό δίσκο 100 gigabyte, μπορείτε να επιλέξετε να δημιουργήσετε μια διαμέριση ρίζας 20 gigabyte για το λειτουργικό σύστημα και ένα αρχείο ανταλλαγής 8 gigabyte. Αυτό θα αφήσει 72 gigabytes για ένα διαμέρισμα στο σπίτι.
Εάν έχετε εγκαταστήσει τα Windows και κάνετε διπλή εκκίνηση με το Linux τότε μπορείτε να επιλέξετε να κάνετε κάτι διαφορετικό.
Φανταστείτε ότι έχετε έναν σκληρό δίσκο 1 terabyte με τα Windows να τραβάει ολόκληρη τη μονάδα δίσκου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να συρρικνώσετε το διαμέρισμα των Windows για να δημιουργήσετε χώρο για το Linux. Τώρα προφανώς ένας αριθμός διαστημικών Windows θα εγκαταλείψει θα εξαρτάται από το πόσο χρειάζεται.
Πείτε για το επιχείρημα ότι τα Windows χρειάζονται 200 gigabytes. Αυτό θα αφήσει 800 gigabytes. Μπορεί να είναι δελεαστικό να δημιουργήσετε τρία διαμερίσματα Linux για τα άλλα 800 gigabytes. Το πρώτο διαμέρισμα θα είναι το διαμέρισμα ρίζας και ίσως ορίσετε 50 gigabytes στην άκρη για αυτό. Το διαμέρισμα ανταλλαγής θα είναι ρυθμισμένο σε 8 gigabyte. Αυτό αφήνει 742 gigabytes για το διαμέρισμα του σπιτιού.
Να σταματήσει!
Τα Windows δεν θα μπορούν να διαβάσουν το διαμέρισμα του σπιτιού. Ενώ είναι δυνατή η πρόσβαση στις κατατμήσεις των Windows χρησιμοποιώντας το Linux, δεν είναι τόσο εύκολο να διαβάζετε διαμερίσματα Linux χρησιμοποιώντας τα Windows. Δημιουργώντας ένα τεράστιο διαμέρισμα στο σπίτι δεν είναι ο τρόπος να πάτε.
Αντ 'αυτού, δημιουργήστε ένα μέτριο διαμέρισμα στο σπίτι για την αποθήκευση αρχείων διαμορφώσεων (π.χ. 100 gigabytes κατ' ανώτατο όριο, μπορεί να είναι πολύ λιγότερο).
Τώρα δημιουργήστε ένα partition FAT32 για το υπόλοιπο χώρο στο δίσκο και αποθηκεύστε μουσική, φωτογραφίες, βίντεο και άλλα αρχεία που θέλετε να χρησιμοποιήσετε από οποιοδήποτε λειτουργικό σύστημα.
Τι γίνεται με τη διπλή εκκίνηση Linux με Linux;
Εάν κάνετε διπλή εκκίνηση πολλαπλών διανομών Linux μπορείτε να μοιραστείτε τεχνικά ένα διαμέρισμα στο σπίτι μεταξύ τους, αλλά υπάρχουν δυνητικά ζητήματα.
Φανταστείτε ότι χρησιμοποιείτε το Ubuntu σε ένα ριζικό διαμέρισμα και το Fedora σε άλλο και οι δύο μοιράζονται ένα ενιαίο τμήμα στο σπίτι.
Φανταστείτε τώρα ότι και οι δύο έχουν εγκατεστημένες παρόμοιες εφαρμογές, αλλά οι εκδόσεις του λογισμικού είναι διαφορετικές. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα με τα οποία τα αρχεία ρυθμίσεων θα καταστραφούν ή θα εμφανιστεί απροσδόκητη συμπεριφορά.
Και πάλι πιστεύω ότι θα προτιμούσατε να δημιουργήσετε μικρότερα κατατμήματα στο σπίτι για κάθε διανομή και να έχετε ένα κοινόχρηστο διαμέρισμα δεδομένων για την αποθήκευση φωτογραφιών, εγγράφων, βίντεο και μουσικής.
Εν κατακλείδι. Θα ήθελα πάντα να συστήσω ένα διαμέρισμα στο σπίτι, αλλά το μέγεθος και η χρήση για τα αρχικά κατατμήματα αλλάζουν ανάλογα με τις απαιτήσεις σας.